Oromyofunctionele therapie

Oromyofunctionele therapie is een oefentherapie die gericht is op het herstellen van een verstoord evenwicht in het functioneren van de spieren in en om de mond.

Normaal gesproken is er een functioneel evenwicht tussen de werking van de spieren in en rond de mond. De kauwspieren, de tong, de lippen, de kinspieren, enz. oefenen daarbij ieder functionele krachten uit op het gebit, het gehemelte en de kaken.

Als bepaalde spieren of spiergroepen niet goed functioneren, heeft dit vrijwel altijd een direct gevolg voor de vorm van het gebit en/of de kaken. Vaak is dan ook de spraak gestoord. In de volksmond noemt men dit “slissen”.

Een afwijkende kaak- en/of gebitsstand kan dus zijn veroorzaakt door afwijkend mondgedrag. Als hier sprake van is, is het raadzaam OMFT (oromyofunctionele therapie) te starten. Voorbeelden van afwijkend mondgedrag zijn: duim-, vinger- of speenzuigen, open mondgedrag, afwijkende tongligging in rust, foutieve lipgewoonten, afwijkend kauwen, nagelbijten en afwijkend slikken.

Op een leeftijd van 3 of 4 jaar kan worden begonnen met het afleren van het zuiggedrag, het aanleren van lipsluiting en een juiste tongplaatsing en op een goede manier kauwen. Vanaf 5 of 6 jaar worden oefeningen meegegeven voor o.a. een juiste spierspanning van de verschillende spieren en een goede manier van slikken (niet met de kracht naar voren tegen de tanden aan, maar met de kracht in de keel).

Het doel van de myofunctionele therapie is dus het weer in evenwicht brengen van alle mondspieren door middel van oefeningen en het afleren van verkeerde reflexen en gewoontes, zodat vorm en functie van kaken en tanden/kiezen weer hersteld kunnen worden.

Bij een verticale open beet ten gevolge van afwijkend mondgedrag is er, wanneer alleen orthodontie wordt toegepast, 39% kans op relaps. Door samen te werken met de logopedist wordt deze kans op relaps verkleind.

Er wordt getracht de behandeling van afwijkend mondgedrag binnen een tijdsbestek van tien tot twintig behandelingen af te ronden.

U kunt een verwijzing aan uw tandarts vragen, maar ook gewoon aan de huisarts.